Lief hart,

Je hoofd hier. We moeten praten, onze neuzen moeten dezelfde kant op. Ik weet het, onze werelden liggen mijlenver uit elkaar maar we zullen nu de handen ineen moeten slaan om hier doorheen te komen. Jij hebt jouw taken, ik de mijne. Vaak hebben we niets met elkaar te schaften, maar het komt ook best voor dat we botsen. Compromissen sluiten is voor ons praktisch onmogelijk. Soms krijg ik gelijk maar meestal trek jij aan het langste eind. En ik moet zeggen, vaak kon ik me daar, hetzij wat later, wel bij aansluiten. Ik moet toegeven dat de meeste van jouw beslissingen uiteindelijk best wel goed uitgepakt zijn, zelfs voor mij! Natuurlijk heb je ook wel beslissingen genomen die....tja, nou ja, we zijn het er over eens dat je soms weleens te hard van stapel loopt. Maar ja, zo ben jij nu eenmaal en ik kon ook niet altijd voorzien welke gevolgen jouw keuzes hadden, tenslotte ben ik ook maar een groeiproces en geen glazen bol. Dus daar heb ik ook steken laten vallen. Gelukkig neem jij het mij nooit lang kwalijk, hooguit een verwijtende vraag "waar ik zat op dat moment" maar eigenlijk hoef ik me daar nooit voor te verantwoorden bij jou. Dat stel ik op prijs, dat je zo mild bent voor me terwijl ik soms misschien mijn poot eens wat stijver moet houden als jij weer eens overloopt. Hoewel jij meestal niet voor rede vatbaar bent hoor, als je uit elkaar spat van enthousiasme.

Anyway, laten we er nu even geen doekjes om winden, het gaat niet goed met je. Hier kan ik de zaken prima op orde houden, maak je over mij geen zorgen. Ik hou de boel met één hand achter mijn rug draaiende hier. Dat merk je natuurlijk ook wel, we gaan niet onder de dekens liggen sippen in een vieze joggingbroek (ik weet wel dat je dat het liefste zou willen doen!). We luisteren maar één keer per dag naar zielige liedjes, voor het slapen gaan, dat gedoog ik, maar handig is het niet natuurlijk. Dan droom je vannacht weer over de hele toestand, en dan word je 's ochtends weer teleurgesteld wakker omdat het maar een droom was. Maar goed, dat sta ik nog even toe, alles op zijn tijd. Maar hé! We gaan nog lekker op stap, en dat is dan ook nog best leuk, we genieten nog van dingetjes en dat je je nu op je werk hebt gestort is ook alleen maar een geluk bij een ongeluk want er is genoeg te doen. De extra knuffels en overvloed aan kusjes en gezelligheid voor je kindjes, ik weet niet waar je het vandaan haalt, maar keep up the good work! Dat is je core-business schat, je merkt ook heus wel dat niet alleen zij maar jij daar zelf ook heel blij van wordt, en blij is wat je nodig hebt. Ik ben alleen niet zo goed in emoties en die dingetjes dus ik ben verheugd te merken dat daar geen schade is. En hartje, dat je afgelopen zondagavond dan even uit je hoekje kroop en dat daar traantjes door vloeiden zo in je uppie op de bank, dat geeft echt niet. Timing is het toverwoord. Niet meer doen als je op je werk bij de koffie automaat staat en iemand vraagt naar je liefdesleven, handen tegen je oren en heel hard lalalalala zingen, het is toch helemaal niet fijn als je dan in 10 minuten op het toilet weer in je hok geduwd moet worden, pak je momenten.

Nou, to the point. Twee dingen: het gaat over. Ja, ik weet het (ja duh, in tegenstelling tot het jouwe is MIJN archief WEL buitengewoon goed georganiseerd), je hebt al eerder met dit bijltje gehakt en ja, nu is het nog slechter en moeilijker dan die andere keren. Maar luister lieverd, ik weet, en vertel je keer op keer, het gaat over! Ga dat nou eens van me aannemen. Ik weet dat de tijd stil lijkt te staan en ja ik weet ook dat het niet meer mooi gaat helen maar het gaat helen. Ook die rafelrandjes enzo en na een tijdje kan je dat litteken prima verdoezelen en blijft het alleen nog een herinnering, die misschien pijnlijk is maar niet meer pijn doet. Je weet het en ik zie je nu zuchten en wanhopig kijken, blijf dat maar doen, er komt een dag dat je me gelijk gaat geven, ik weet het zeker, mijn archief hè. Ik ben me ervan bewust dat ik degene ben die deze hele situatie veroorzaakt heeft, het moest maar eens klaar zijn. Als het aan jou had gelegen was dit nog tijden zo doorgegaan en ik kon het niet meer aanzien. 

En het tweede; ga in plaats van dat zuchten en wanhopig kijken eens iets doen aan je wapenuitrusting. We zijn van oudsher een goed team samen wat dat betreft. Zie jij ergens tegenop, dan ga ik voor jou alle mogelijke scenario's na en bedenken we hoe we daarmee om zullen gaan. Daar worden we allebei rustig van en sterk. Want wat er ook gebeurt, wij zijn gewapend tegen alles. Je weet toch nog wel dat dat helpt? Dat we daardoor bijna alle confrontaties aandurven en kunnen? Dat we niet bang zijn? Kijk, ik weet dat het bijna, zo niet compleet onmogelijk is om een wapen te hanteren tegen iets of iemand waartegen je dat niet wil. Tegen iets wat je het liefst in jezelf zou opsluiten en nooit meer wil laten gaan, maar dat wat jij in wil sluiten, dat waar je het allermeest naar verlangt, dat wil niet. Kom op, je hebt het op alle mogelijke manieren en anders geprobeerd, het lukt niet. Ik weet dat jij een opportunist bent maar je moet ook eens kunnen toegeven: HET KAN NIET. We gaan ons wapenen. Dat betekent dat ik elke keer in ga grijpen als jij weer afdrijft en denkt aan alles wat had kunnen zijn en je weer verdrietig wordt over al die geweldige dingen die verloren gaan. Ik ga je dan steeds vertellen waarom het niet kan. Ik ga er niet te diep op in hoor, we gaan het hard aanpakken. Hup, niet zeiken maar door. Doorlopen. Doorwerken. Doorlachen. Dooreten. Doorslapen. Doorleven. Net zolang tot jij je beter voelt en je misschien weer voorzichtig gaat geloven dat lachen leuk is, eten lekker en slapen nodig. En dat er heel misschien nog wel iemand rondloopt op deze planeet die jij wil verzwelgen in alles wat je daarbinnen te bieden hebt, Hart, want dat is een hoop, dat staat niet ter discussie. En of we die tegen gaan komen dat zien we vanzelf wel. Maar zover is het nog lang niet. Nu gaan we lekker slapen. Gewoon, in één keer, geen gesodemieter vanavond en dan weer uit bed en stiekem sigaretjes roken in de keuken en zo. Morgen gaan we weer door, en overmorgen, en de dag daarna, en de week daarna, en het jaar daarna, en het hele leven daarna want als het goed gaat met jou is het zo'n feest, dat leven...Ik ben bij je!

Liefs,
Hoofd