Mannen met kleine hondjes

Mannen met kleine hondjes vind ik altijd een beetje zielig. Ze kijken zo verslagen en ze lopen meestal met afgezakte schouders heel erg uit te stralen dat ze het er niet mee eens zijn. Ik denk dat ze zelf die hond helemaal niet hebben uitgekozen maar dat hun vrouw met alle geweld zo'n hond op handtasformaat wilde hebben. En dat die kerels dan wel vier keer per dag met die uit de hand gelopen cavia naar buiten moeten want het regent/het is te koud/het is te warm/het is te vroeg/het is te laat voor mevrouw. Ik denk ook dat ze thuis een salontafel hebben in de vorm van een verweerde zuil met een glasplaat erop waar ze dan nooit hun voeten op mogen leggen of hun bier zonder onderzetter op mogen zetten en dat er een bloempotje met nep-klimop op staat. Ik kan nog uren doorgaan over de rest van het interieur dat ik achter zo'n man met een klein hondje vermoed, over hoe ik denk dat zijn vrouw eruit ziet, zijn auto, zijn vakantie, zijn vrienden en wat hij allemaal stiekem doet als zijn vrouw naar de kapper is. Een vrolijke fantasie voor mij. Een treurig bestaan voor de meneer in kwestie.

Door deze fantasie denk ik al wat langer na over het volgende: kunnen mannen zich überhaupt iets kleins permitteren? Ik ben tot deze conclusie gekomen: heel weinig. Het enige waar mannen in het voordeel zijn waar het klein betreft is in het geval van puppies, kittens, diverse andere kleine zoogdieren, en baby's. Grappig genoeg precies die dingen die vrouwen meteen hun sexappeal ontnemen. Die tegenstelling zal biologisch en evolutionair te verklaren zijn. Verder is er eigenlijk niets kleins dat een man sexy maakt. Uit ervaring weet ik dat er wél één ding is wat een man charmanter maakt naarmate het kleiner is maar dat heeft dan weer alles te maken met compensatie. Bedenk zelf maar hoe dat zit.

Maar mannen met kleine auto's doen je toch een beetje denken aan mister Bean. Mannen met kleine huisjes aan stoffige boswachters (een ruige kettingzaag bij de voordeur zou dat weer wat kunnen compenseren denk ik zo). Mannen met kleine voeten en/of handen hebben helemaal alle vooroordelen tegen en zo kan je nog wel een tijdje doorgaan. Kleine ambities, eetlust, verhalen, meningen, hoe kleiner, hoe minder mannelijkheid er toegedicht wordt aan zo'n arme man. Zo tragisch simpel is het gewoon. Tenzij je Tom Cruise bent maar die kan dan wel weer heel veel andere dingen zoals in F16's vliegen, heel hard motorrijden, vijandige ruimte-invasies afslaan, sportmakelaar zijn, topadvocaat, samurai zwaardvechten en ook nog heel goed cocktails maken. Dat is dan wel weer zo knap allemaal, dan zie je die lengte door de vingers. Hoewel die gekke kerk wel een issue zou zijn als ik verkering had met Tom.

Andersom werkt het net zo. Vrouwen hebben ook maar baat bij een paar grote dingen. En dan is het ook nog letterlijk een paar, meer niet. Vrouwen met grote voeten zijn in geen enkele cultuur een schoonheidsideaal, wat natuurlijk volkomen onzinnig is maar ja, schoonheidsidealen, en idealen in het algemeen zijn nu eenmaal meestal nogal irreëel. Een vrouw alleen in een groot huis heeft een zweem van de bittere weduwe uit een Bouquetreeks romannetje en een vrouw met een grote auto zal wel een rijke vent hebben.

Het zijn treurige vooroordelen waar je als grote vrouw en kleine man maar mee te dealen hebt. En het helpt niet om je als kleine man in een exorbitant dure en grote SUV met een herdershond in de kofferbak te verplaatsen of om jezelf als grote vrouw in een petieterig zomerjurkje te hullen en te proberen in het behang te verdwijnen. Laten we die hele bevooroordeelde snertevolutie lekker even in zijn sop gaar koken tot ie eens wat gaat doen aan okselhaar en die hele macht-erotiseert-cultus. Alsof we daar allemaal beter van gaan worden als mensheid.

Maar laat me dan wel nog steeds in elk geval een beetje op mijn tenen moeten staan voor een hartstochtelijke kus...

Emmeren

Het nieuwe jaar is begonnen. Dat zou je kunnen weten omdat je doodgegooid wordt met aanbiedingen van maaltijdvervangende shakes en nicotinepleisters, omdat je hond gisterenavond voorzichtig weer onder de bank vandaan is gekropen of omdat je neefje volgende week in het ziekenhuis zit voor een oogprothese. Of misschien omdat je elke avond hijgend als een dief die op de hielen gezeten wordt door de politie door je wijk aan het rennen bent met een roedel andere goede voornemens-slachtoffers.

Nog 13 dagen en dan start de termijn van vier jaar waarin een ondergekwalificeerde meneer met een grote bek, een oranje gezicht en een bad temper de wereldheerschappij op zijn bordje krijgt. Mits het hem lukt om zich te handhaven en hij niet over een half jaar al in een afzettingsprocedure verzeild is geraakt door een schandaal dat hij veroorzaakt heeft. Of misschien is de hele mensheid dan al verloren gegaan omdat Donald boos was en op de grote rode knop heeft gedrukt. Hoe dan ook. Genoeg redenen om je bucketlist nog eens kritisch te bekijken. Want die moet je hebben, een bucketlist. Oftewel een lijst waarop staat wat je nog moet doen voor je de emmer –de bucket- omtrapt, of voor je, in goed Nederlands, de pijp uitgaat. Een bucketlist is de mode. Als je geen bucketlist hebt kan je eigenlijk net zo goed meteen achter de geraniums gaan zitten. Zo’n lijst moet op je koelkast hangen om jezelf elke dag in te wrijven dat je nog steeds niet naar Tokyo bent geweest, niet van een brug afgesprongen bent, niet getrainsurft hebt in India, een tatoeage van je nekhaar tot aan je bilspleet hebt laten zetten of seks hebt gehad met een wildvreemde, liefst tegen betaling. En omdat iedereen je lijst daar kan zien moeten er natuurlijk ook een paar vinkjes op staan. En ach, fake it till you make it, dus check gerust je duikbrevet af want je buurman of je schoonmoeder zullen je zeer waarschijnlijk toch niet meevragen op een middagje wrakduiken in de Golf van Thailand. Je moet niet té streng zijn voor jezelf hoor.

Ik heb er geen. Een bucketlist. En ik ben heel slecht met kamerplanten dus ik laat de geraniums ook nog maar even achterwege. Natuurlijk, ik heb dromen, en er liggen ook nog wel wat ambities op de plank hoor. Daarbij zijn er nog best wel een paar dingen die ik heel graag zou willen doen. Op sommige dagen zijn dat heel grootse en meeslepende dingen, op andere dagen hele nobele en op weer andere momenten is dat tot diep in de nacht Netflix kijken. Maar of ik nu op Facebook rondhang, de tv aanzet, een tijdschrift opsla of een Tinder-chat start, als ik niet oppas zou ik nog gaan denken dat mijn leven aan elkaar hangt van middelmatigheid en suffigheid. En misschien is dat ook wel zo. Soms ga ik naar de plaatselijke kroeg of die in een dorp verder. Ik word nooit gebeld door een mannetje (of vrouwtje) die mij probeert over te halen om ergens te komen werken voor het driedubbele van mijn huidige salaris. En ik heb trouwens ook nog geen foto waarop ik met mijn duimen en wijsvingers een hartje vorm om een ondergaand zonnetje op een tropisch eiland (en ik zou ook wel eens een foto willen zien van hoe zo’n foto gemaakt wordt). Mijn voedingspatroon stamt uit de jaren 50 van de vorige eeuw; ik eet namelijk nog boterhammen en in mijn koffie gaan twee scheppen, hou je vast, witte suiker. Ik ben trouwens wel gestopt met melk omdat ik daar wat medische klachten van kreeg en dat heb ik dan vervangen door sojadrink want ik vind zwarte koffie echt goor. Maar ja, zo’n pak sojadrink staat zo stom op Facebook. En het schift ook best wel in de koffie dus verder dan een kiekje van een doodgewoon bakkie koffie met wat witte vlekken erin kom ik ook niet.

Maar kan iedereen eens ophouden met elkaar doorlopend sollicitatiegesprekken af te nemen? Waar zie je jezelf over 10 jaar? (Weet ik veel, bij de plastisch chirurg waarschijnlijk). Heb je nog dromen? (Ja maar ik onthou ze zo slecht). Kan je nog doorgroeien op je werk? (Als er weer zoveel gebak als vorig jaar is gaat dat zeker lukken). Allemachtig, kunnen we gewoon nog eens een beetje leven? Als je dan per se een lijstje moet maken met de doelen in het leven doe het dan achteraf. Ga lekker op 1 januari (of 2 als je een kater hebt) met je schrijfblokje aan de keukentafel zitten noteren wat je allemaal in het afgelopen jaar bereikt en beleeft hebt, verwacht of onverwacht. En maak meteen even een bucketlist waarop staat wat je niet wil doen voor je dood bent. Dat scheelt je een hele hoop geëmmer en teleurstellingen. En als je dat een beetje slim aanpakt kan het zomaar eens zijn dat je een heel eind komt met afvinken...