Maar ik doe het niet. Na die ene zal ik er nog eentje willen en morgen om deze tijd waarschijnlijk nog 18. Als ik nou elke vrijdag- en zaterdagavond een sigaret kon roken voor de rest van mijn leven, of voor de rest van de tijd dat het nog legaal was, dan zou ik niet eens begonnen zijn met overwegen of ik moest stoppen met roken. Dan had ik die twee sigaretjes per week zonder enig schuldgevoel opgerookt. Maar zo werkt het nu eenmaal niet voor mij. Ik heb maar twee keuzes; 23 sigaretten per dag roken of 0. Ik kies vanaf nu voor het laatste.
Ik ben met stille trom gestopt met roken. Bijna niemand had ik deelgenoot gemaakt van mijn besluit. Ik zag op tegen de aanmoedigingen. Ik vind het net zoiets als applaudisseren voor iemand die de marathon nog moet gaan lopen en nog geen stap heeft gezet. Marathons uitlopen en stoppen met roken moet je zelf doen. Alle aanmoedigingen ten spijt, als jouw hoofd andere plannen heeft is de missie kansloos.
Het feit dat ik het nu en hier deel met jullie betekent nog steeds niet dat ik er een pluim voor wil. Pluimen voor het stoppen met slechte gewoontes zijn toch een beetje als een compliment voor de domste leerling in de klas; een uiting van verbazing dat hij toch iets blijkt te kunnen.
Maar goed. We maken de balans op na acht dagen. Ik heb intussen 191 sigaretten NIET gerookt, €58 NIET uitgegeven aan sigaretten en volgens mijn app heb ik mijn smaak- en reukvermogen inmiddels in zijn geheel terug. Is de koolmonoxide uit mijn bloed en is daarvoor weer de optimale hoeveelheid zuurstof in de plaats gekomen. Mijn hartslag is gedaald en mijn endorfine spiegel is weer gelijk aan die van een niet- of ex-roker. Nog zes dagen en dan ben ik officieel clean want dan is ook het laatste restje nicotine én de behoefte daaraan uit mijn systeem. Tot zover de feiten en cijfers. De app vermeld niet hoeveel lolly's ik inmiddels verorberd heb, wat op zich meevalt aangezien ik deze nieuwe vreugde pas op dag zes ontdekt heb.
Op wat compensationele koffie, een Snickers en een Hema worst na probeer ik mezelf vol te stoppen met fruit en rauwkost en uit te kijken naar andere momenten. Nou, en dat is dan zo'n beetje hetzelfde als dat je grote liefde de verkering uitmaakt en je dan maar gaat genieten van een avondje met je vriendin naar de bioscoop of dat je zo lekker het hele dekbed voor jezelf hebt. Allemaal fijn en zo maar niet wat je eigenlijk het allerliefste wil en het zijn momentopnamen. Je lief die er meestal altijd was is er ineens niet meer altijd en je moet het nu doen met geplande uitjes en de rest van de tijd van jezelf houden. Maar goed genoeg, nogmaals. Ik weet uit ervaring dat je die biosbezoekjes en dat dekbed uiteindelijk zo gaat waarderen dat je dat dan weer niet zomaar opgeeft. Het menselijk brein; zo complex maar goed om de tuin te leiden. O ja, wat je dan wel blijft doen als je verkering uit is is dit: romantische films kijken en hunkeren naar zo'n happy end voor jezelf. Ik blijf denk ik nog heel erg lang langs rokende mensen lopen met een iets minder snelle pas en inhaleer dan even diep. Oude liefde roest niet.
Goede voornemens:
Niet een irritante ex-roker worden en zeuren tegen andere rokers dat ze vies zijn en moeten stoppen. Ik pak alleen mijn betoog uit mijn kinderjaren tegen mijn ouders weer op omdat mijn argumenten van destijds nog steeds staan als een huis. Ik wil nog steeds niet dat ze dood gaan en dat kan ik denk ik nog wel een jaartje of 20 tot 30 hard maken.
In het verlengde van het eerste; niet meegaan in de hetze die de anti-rook guerrilla voert tegen rokers op openbare plekken. Ik ben misschien wel een afvallige bij de rookpaal, ik hoef mijn vroegere bondgenoten niet te verraden. Ik blijf neutraal.
Niet ineens een heel ander uitgavenpatroon gaan hanteren. Natuurlijk zou ik nu voor €200 per maand nieuwe schoenen kunnen gaan kopen maar ik kan ook gewoon mijn saldo eens opgelucht adem laten halen. Het was soms best een gepuzzel om aan het eind van de maand een verslaving in stand te houden en dan ook nog fatsoenlijk te eten (ja ik ben heel eerlijk nu).
Niet meer roken.
Waar ik naar uitkijk:
Tegen die ontzettende zeur van een gynaecoloog zeggen dat ik gestopt ben met roken.
Tegen die ontzettende drammer van een huisarts vertellen dat ik gestopt ben met roken.
Mijn kinderen keer op keer onder de neus wrijven dat 'ik me wel aan de afspraken heb gehouden'.
Op reis gaan naar Australië zonder in het vliegtuig serieus te overwegen mijn eigen voet of de stoelleuning op te eten.
Mijn duikbrevet halen (in Australië).
Verkouden worden en dan ongegeneerd alles bij elkaar hoesten zonder dat er iemand zegt dat ik misschien eens wat minder zou moeten roken.
Niet meer bang zijn om te dichtbij iemand te komen en stankoverlast te veroorzaken (serieus heel naar deze).
Uitvinden of die whitening tandpasta nou echt werkt.
Wat ik ga missen:
Teer, nicotine, koolmonoxide, benzeen, nitrosamine, formaldehyde, waterstofcyanide, arsenicum, aceton, ammoniak, acetic acid, DDT, polonium, zwavelstofsulfide en methaan.
Die trouwe vriend waar je alleen maar een vuurtje bij hoefde te houden en die je troostte, geruststelde, gezelschap hield, kalmeerde en deelde in je vrolijkheid en enthousiasme. Maar die een aantal nare eigenschappen had die steeds zwaarder op de relatie begonnen te drukken. Ik deed het eerder, een slechte relatie beëindigen, zonder enige terughoudendheid en met mijn neus in de wind, en ik doe het weer.
