Mijn televisie is eigenlijk een radio in het verkeerde lichaam. Ondanks 992 digitale televisiezenders luister ik meestal naar de radio. Soms staat hij wel aan maar kijkt er niemand, dan fungeert hij als te dure schemerlamp. Van die 992 televisiezenders zie ik trouwens ook maar een fractie als ik ervoor ga zitten want ik zap tot maximaal 22, daarna heb ik geen zin meer. Zappen is trouwens ook by far niet meer wat het geweest is. Vroeger, met die oude analoge aansluitingen, kon je als een gek doorzappen, klik klik klik klik klik. Sinds de introductie van de digitale televisie moet je zeker een halve seconde per zender wachten voor je door kunt. Frustrerend.
Als ik nog wel eens kijk zie ik heel veel mensen die vooral dingen niet kunnen. Zoals klussen, een relatie hebben, op hun centen passen, met de buren praten, afvallen, autorijden. Of ze kunnen juist weer wel heel goed een kunstje zoals zingen, dansen, jongleren, een trucje met hun huisdier, hoelahoepen, koken, naaien, mooi zijn. Dat zijn wel zo'n beetje de hoofdthema's, grofweg samengevat.
Anyway, ik kijk natuurlijk heus wel eens naar de tv. En dan kijk ik bijvoorbeeld graag naar 24 kitchen. Eén van mijn favoriete zenders. Ondanks mijn twee linkerhanden in de keuken en een gebrek aan interesse voor het koken blijk ik het erg ontspannend te vinden om te kijken naar hoe andere mensen eten maken. Ik weet niet of hij er nog steeds werkt maar één van mijn favoriete koks/presentatoren is Giovanni. Een auto-didactische, licht chaotische, Italiaanse kok die regelmatig in zijn vingers snijdt of pannenlappen in de fik steekt. Dat is ook nooit uit zijn uitzending geknipt dan, dat kan ook niet want terwijl hij zijn zere vinger onder de kraan staat te houden vertelt hij gewoon verder over zijn kookvorderingen. We moeten dus wel meekijken hoe hij met een bloedende vinger in zijn mond de rosbief staat te snijden of de penne afgiet.
Jamie is ook regelmatig te zien op de kookzender. Natuurlijk al lang niet meer met dat schattige, ietwat dikkige, naïeve koppie van hem toen hij begon met salades door elkaar husselen met zijn blote handen met een camera erbij in zijn studentenkeuken waar dan massa's vrienden de hele boel op kwamen eten onderwijl gierend van het lachen begeleidt door hippe muziek. Jamie Oliver is nu een miljoenenbusiness die vijf kindermondjes moet voeden. Maar nog wel altijd met die leuke slisserige enthousiaste gezelligheid. Zo pik je het gewoon van hem dat hij net doet alsof het volkomen normaal en voor iedere doodgewone sterveling weggelegd is dat je:
Je zwemvliezen en snorkel aantrekt.
Met een speer een vis vangt in de zee.
Op een gammel, verweerd Grieks bootje stapt met de vis.
Dat je óp die boot de vis met kop en kont in een pan pleurt samen met een emmer zeewater (!) en een stuk bleekselderij.
Daar een soepje van trekt.
Dat serveert aan de eveneens verweerde kapitein van het bootje.
Dat die kapitein verrukte geluiden maakt in plaats van zichzelf kotsend en hallucinerend in zee te werpen.
Jamie kan je daar naar laten kijken en je het gevoel geven dat je deze menukeuze serieus kunt overwegen voor je schoonouders die donderdagavond komen eten. En mocht je nog ambities hebben om een heel land zover te krijgen om tussen de middag een salade te eten en zelfgebakken zuurdesembrood in plaats van friet en cola, dan kan je je ook laten inspireren door hem. In je eentje 14 pizza's bakken in je zelf gemetselde steenoven in je tuin? Geen probleem. Zittend op een kratje met je blote handen een appeltaart improviseren van een handje bloem en een verrimpelde appel? Met Jamie kan je het!
Maar de allerleukste van allemaal is toch wel Rudolf. Naast zijn 34 andere programma's (zoals: De Makkelijke Maaltijd, waar hij nooit iets makkelijks maakt) heeft hij ook een koekjes- en taartenmatinee. Rudolf's bakery heet dat. En daar gaat Ru he-le-maal los. Want hij is van huis uit namelijk gewoon een gezellige banketbakker. Op een zeker moment is-ie zijn haar groen gaan verven en heeft zijn opticien hem een hippe bril aangepraat. En je kunt de man wel achter de deegbal vandaan halen, je haalt de liefde voor bloem, vanillestokjes en spuitzakmondjes nu eenmaal niet uit de man. En dan heeft ie een keukenstudio gekregen die zo uit een Engelse cottage gerukt is, met balken en ruige stenen en alles. Op de koelkast prijken zelfs gezellige kindertekeningen. Nou als je dat ziet krijg je meteen zin om je deegroller en je bloemetjesschort van zolder te gaan halen hoor. In die keuken heeft ie ook een fornuis waar menig thuiskok een moord voor zou doen. Zo'n oven waar je vier taarten tegelijk in kan bakken en dan zes gaspitten erboven. Compleet met een mooie schouw erboven natuurlijk, waar lekker authentieke blikken, met bloem en andere bakkers-ditjes-en-datjes erin, op de rand staan. Maar er is een probleem met dat fornuis. Als Rudolf dat fornuis zou gebruiken om zijn botertjes op te smelten of zijn gelatineblaadjes dan zouden we de hele tijd tegen zijn rug aan kijken. Dat is natuurlijk niet zo leuk voor de televisie. En dus heeft hij op zijn werkblad aan de andere kant van de keuken één elektrisch kookplaatje gekregen. Ik denk dat de stagiaire van dienst het in allerijl bij de Blokker heeft moeten halen op de eerste opnamedag. Nu hoeft hij niet met zijn rug naar ons toe te staan en kunnen wij kijken hoe hij zijn karamels staat te fabriceren op zijn Blokker plaatje terwijl wij over zijn schouder zien hoe die machtige zes-pitter werkeloos mooi staat te zijn. Ik vind het een mop.
Verder is alles tip top geregeld hoor in zijn cottage-keukentje. Leuke koperen pannetjes, op maat geknipte vellen bakpapier die nooit uit zichzelf oprollen, een hippe mixer en een trits aan bakvormen, koekblikken en taartplateaus staan tot zijn beschikking. Soms is er een gast in zijn programma. Daar gaat hij dan de hele tijd ongevraagd allerlei wetenswaardigheden over bijvoorbeeld banketbakkersroom tegen staan vertellen, of over waarom een koekje een bepaalde naam heeft of zo. En zo'n gast staat er dan heel vaak een beetje ongemakkelijk bij te hmhm-en en semi-geïnteresseerd te kijken. En hij doet altijd een kijkersvraag, en niet lullig hoor! Als iemand wil weten hoe je goede bokkenpootjes maakt gaat hij dat niet een beetje halfslachtig uitleggen. Nee, dan maakt Rudolf die bokkenpootjes, met alles erop en eraan. Intussen staan zijn zelfgemaakte muesli-repen, merinques, chocoladetaarten, spritsen of vruchtentaartjes rustig te bakken in de oven. Needless to say dat ik altijd zin heb in zoete dingetjes als ik Rudolfs bakery gekeken heb. Maar ja, ik ben nu eenmaal niet zo goed in bakken en ook niet in koken. Dus mocht Rudolf ooit een programma gaan maken in de trant van Help, mijn moeder/tante/zus/vriendin/collega kan niet bakken, dan mag je me opgeven. Dan zijn de eerste bokkenpootjes voor jou!
