Flow

Ken je dit: je vraagt de tijd aan iemand en die iemand verteld je vervolgens hoe laat het is, de getallen gaan langs je trommelvlies op weg maar maken ergens onderweg een boemerangbeweging zonder je hersenen te bereiken. Met deze conversatie tot gevolg: "Hoe laat was het nou?" "Dat vroeg je net ook al." "Ja..." Of dat je zomaar ineens tijdens het lezen van iets denkt, waar gaat dit eigenlijk over? En dat je dan 3, 4, 5 pagina's terugmoet en alle woorden nog eens moet lezen om daarachter te komen. Terwijl je ze allemaal echt gelezen hebt. Of deze allerergstefrustrerendste: dat je een verhaal aan het vertellen bent met een clou die uiteindelijk gaat duidelijk maken waarom je dit hele verhaal aan het vertellen bent maar voor je zover bent vergeet je de hele uitkomst en heb je bij god geen idee meer waar je naartoe wilde en hoe daar te komen. Je valt stil, doet nog een vage poging, je gesprekspartner geeft je nog wat historische aanknopingspunten uit je verhaal van voor de vastloper of de aanleiding, maar vaak helpt het niet en schakel je maar over op iets totaal anders. Een paar dagen later sta je bij de kassa van de supermarkt en schiet het je ineens te binnen maar dan is het niet meer relevant. Opbellen en alsnog toelichten wat je nu precies wilde zeggen zal je waarschijnlijk een zeer verwarde toehoorder opleveren aan de andere kant van de lijn want die was het allang weer vergeten. Stom.

Focus. Ik ben er slecht in en ik baal ervan, ik baalde er al van toen ik nog niet eens wist dat focus bestond. Mijn brein heeft de neiging om in zeven sloten tegelijk te lopen. Zeven? Negen! En daarbij heb ik altijd interne achtergrondmuziek. Om de een of andere rare reden is er altijd een liedje in mijn hoofd. Niet eens per se iets van mijn muzikale voorkeur hoor, ik kan rustig een halve dag rondlopen met het Smurfenlied op repeat in mijn hoofd. Ik weet van mezelf waar mijn focus-valkuilen liggen en waar ik grofweg moet zijn om hem vast te houden maar aangezien daar nogal wat externe factoren in meespelen is die situatie soms lastig zelf te creëren. Forceren gaat vaak wel maar dat kost een dubbele portie energie en gaat vaak gepaard met figuurlijke schoppen onder de kont en zelf in het vooruitzicht gestelde beloningen. Voorbeeldje, als ik mijn btw-aangifte moet doen, 4 x per jaar, ga ik eerst naar wehkamp.nl/damesmode/schoenen/sacha. Dan zoek ik daar een paar schoenen op die ik graag wil hebben. Het venster met die schoenen laat ik dan open staan naast de vensters die ik nodig heb om mijn kwartaalcijfers te documenteren en doorlichten. Je voelt de bui al aankomen denk ik.

Waar ik dit gebrek mee compenseer is het vrolijke neefje van focus, de toverdrug waaraan je gewoon zonder problemen zwaar verslaafd kunt raken....flow. Wel eens de getijdestroming rondom de pijler van een brug bekeken? Dat, maar dan in je hoofd. Of je nu je huis in twee uur omtovert tot een spic en span blinkend paleis waar geen stofje te vinden is, in één nacht je scriptie in elkaar draait of één keer je potlood op papier zet en daar iets tevoorschijn tovert wat zo uit je hoofd door je arm op het papier vloeit zonder twijfels of wijzigingen onderweg. Ik ben dol op de flow, ik zoek hem, koester hem, laat hem bijna nooit zomaar gaan en mis hem intens als ie zich al een tijdje niet gemeld heeft. Hij komt ineens, uit ergernis of frustratie maar ook uit inspiratie. De oude Grieken meenden dat flow, of inspiratie, of creativiteit een op zichzelf staande entiteit was die huisde in de muren en zich alleen manifesteerde aan stoffelijke mensen die ervoor openstonden. En dat waren de kunstenaars, de grote denkers. Deze mensen kregen in hun tijd nooit de credits voor hun werk, want zij waren immers slechts de doorgevers van de boodschap van deze hogere macht. Voordeel was dat ze er ook nooit op afgerekend konden worden, want tja, zij hadden er zelf geen bijdrage aan geleverd dan behalve de fysieke faciliteiten. Natuurlijk best een rustgevende gedachte maar ook een gebrek aan verantwoordelijkheid en ik denk een belemmering in zekere zin voor de creativiteit en het zoeken naar diepere dingen in jezelf.

Wat ik nu eigelijk wilde zeggen met dit hele verhaal ben ik vergeten....maar de flow was wel weer even lekker! Want daarom typ ik hier bij nacht en ontij en koude en warmte mijn kronkels en spinsels. Niet voor jou, lieve, gewaardeerde lezer wie u ook moge zijn, maar puur en alleen om hier in mijn uppie met mijn laptop op schoot, een (lichte!) alcoholische beneveling en een vol pakje sigaretten binnen handbereik in een flow te komen die lekker is. Mooi meegenomen is dat ik er mezelf soms wat inzichten mee verschaf of gewoon een digitale uitlaatklep heb in barre tijden en dat jij nu weer 5 minuutjes iets hebt gelezen als je het tot hier gered hebt!