In mijn hoofd is meestal een Schengen akkoord van kracht, geen actieve grensbewaking. Dat krijg je ervan als je je gevoel volgt. Het vrije verkeer levert me veel moois op. Van alles komt er binnen, moois om te zien, om te horen, ruiken, voelen, proeven, ervaren. Er gebeuren dingen met die open grenzen, vooral onverwachte. Soms ook vervelende, en dan denk je, goh, ik had er beter even op kunnen letten dat dat niet binnenkwam. Maar ik vraag me echter steeds meer af of je daar nou wel een juiste inschatting van kunt maken. Ik ben ook wel eens in een verstandige (of opstandige?) bui, en dan kijkt mijn onzekere ik heel kritisch en met knikkende knieën naar wat er zoal passeert. Dan solliciteer ik bijvoorbeeld niet op een baan die ik voorbij zie komen omdat ik denk dat dat allemaal veel te veel gedoe geeft als ik die baan zou krijgen. Of dat ik toch niet competent genoeg ben om in aanmerking te komen. Misschien heb ik wel een paar goede dingen de toegang geweigerd.
Soms zit op mijn grenspostje een ik die vriendelijk knikt naar alles wat voorbij komt, rustig doorgaat met haar kruiswoordpuzzeltje en zit ik vervolgens met de gebakken peren of in het gunstigste geval met een netelige kwestie die ik aan moet pakken. Daar ben ik dan ook niet te beroerd voor maar ik baal dan wel een beetje van mezelf, maar niet meer dan wanneer ik er bijvoorbeeld thuis achterkom dat de kassa mijn bonuskorting niet heeft verrekend.
Maar er is ook nog een andere parttime grensbewaker in mijn hoofd, die heeft een hele complexe persoonlijkheid. Die laat namelijk bewust door wat voor (door)gebakken peren kan zorgen. Ik weet niet zeker hoe het komt dat ze dat doet maar ik denk dat het iets te maken heeft met het verlangen naar avontuur, grote en meeslepende dingen en een dubbele agenda met op de verborgen kant de hoop op een heleboel leuks en moois. Moois wat niet voor het oprapen ligt maar waar je je best voor moet doen, want dat maakt het nog mooier. Psychologen zouden er vast graag hun tanden in zetten maar ik ben bang dat het ongeneeslijk is en dat de symptomen slechts te onderdrukken zijn met een zeer actieve grensbewaking die ratio heet en alles binnenstebuiten en achterstevoren bekijkt alvorens toegang te verlenen. En dan ben ik beschermd tegen alle pijnen en teleurstellingen. En tegen alle grote liefdes en geweldige ervaringen.
