Even daarvoor had ik namelijk een van de beste beslissingen in mijn leven genomen. Na jaren ploeteren had ik besloten te scheiden van de vader van mijn kinderen. Zijn alcoholverslaving waar hij uiteindelijk aan ten onder zou gaan, brak me op. Echter bleek het ook het duwtje tegen de eerste dominosteen waardoor de stenen die de rest van mijn bestaan vormden ook één voor één vielen. Ik stond op straat met een hypotheek onder water en dus restschuld van bijna 40 duizend euro, een gestrande zzp-carrière en twee piepkleine kinderen waarvoor ik de verantwoordelijkheid om ze te onderhouden en veilig op te voeden nu nog sterker voelde. Kortom, ik moest snel aan het werk, om het even wat. Gelukkig had ik de papieren op zak waarop de rechter met een krabbel en een stempel bekrachtigd had dat ik mijn geboren achternaam weer droeg en die staat garant voor sterke schouders die prima ergens ondergezet kunnen worden.
Ik had nog nooit een airco van dichtbij gezien maar toch had ik de sollicitatiecommissie weten te overtuigen van mijn tijger-met-tafelmanieren-en-vliegtalent. De volgende dag belde de opgeluchte Tempo-Team intercedent met de mededeling dat ik heel binnenkort kon starten als vormgever en medewerker marketing bij Intercool Technics. Aldus begon ik aan ‘het voorlopige baantje' om de boel weer vlot te trekken.
Ik had geluk. Het voorlopige baantje was al snel niet meer voorlopig en van een baantje was allerminst sprake. Wat was het fijn om bij Intercool weer mezelf te worden, te zijn. Niemand die me meewarig aankeek of uit medelijden aardig tegen me was. Nee, er werd gewoon hard gewerkt en de ietwat verwaarloosde communicatie-rommelzolder die ik erfde liet weinig ruimte voor andere zaken dan keihard aan de slag gaan. Mijn collega’s namen me ondertussen geduldig aan de hand in de wondere wereld van de klimaatbeheersing. In rap tempo schaafde ik mijn natuurkunde bij en leerde een heel nieuw vakgebied kennen. Geen enkele keer kreeg ik geen antwoord op mijn vragen of reageerde er iemand ongeduldig. Voor de klanten van Intercool gold dat eveneens. Loyale klanten, velen van hen spreek ik al 10 jaar regelmatig. Ik vond met plezier mijn draai in de wereld van de splitjes, de VRF systemen en de warmtepompen. Allemaal onderwerpen die tot dan toe ver buiten mijn interesse-scope lagen. Intercool en de mensen die het bedrijf vormen, hebben me buiten mijn comfort-zone hartelijk en toegewijd opgevangen en meegenomen in hun wereld. Op mijn beurt bracht ik nieuwe dingen mee. Daar werd ruimte voor gemaakt, soms makkelijk en enthousiast, soms met een kritische blik. Maar altijd met respect en de bereidheid en middelen om het te proberen. Vele mooie dingen kon en mocht ik maken en opzetten samen met mijn collega’s.
In tien jaar tijd zag ik mensen komen en gaan en Intercool verlegde de koers soms een beetje. Maar het DNA van dit bedrijf is tot op de dag van vandaag ongewijzigd. Een veilige werkplek waar ruimte is voor persoonlijke ontwikkeling maar ook en misschien nog wel meer voor gelijkwaardigheid, menselijkheid en flexibiliteit wanneer het nodig is. Elk bedrijf kent zijn ups en downs en het is onmogelijk om iedereen altijd tevreden te houden maar Intercool komt een heel eind.
Maar. Ik leerde bij Intercool over verdamping, kou, warmte en energie maar ook dat het leven niet alleen neemt maar ook vaak geeft. Het gaf mij een nieuw perspectief en een onverwachte wending waaruit mijn leven weer kon opbloeien tot een stabiel bestaan. Daaruit groeide langzaam maar zeker mijn wens om iets te betekenen voor een ander, om een beetje terug te geven aan de wereld. Dat kan op allerlei manieren maar voor mij betekent dat nu dat ik mijn talent en ervaring professioneel in ga zetten voor mensen die het minder getroffen hebben in het leven. Deze kans kruiste ook weer ietwat onverwacht mijn pad maar ik heb er, niet gehinderd door enige vorm van spiritualiteit, veel vertrouwen in dat het moment goed is. Ik laat Intercool namelijk achter met een opgeruimde rommelzolder, een berg mooie ambities en de mensen om ze te verwezenlijken.
Morgen trek ik de deur van het pand aan de Pascalstraat voor de laatste keer dicht als Intercool-collega. Met een schat aan mooie herinneringen, kennis en ervaring op zoveel fronten die waardevoller zijn gebleken dan ik van tevoren had kunnen bedenken en daarvoor ben ik de mensen die ik de afgelopen 10 jaar tegen ben gekomen op dit pad dankbaar. Intercool; je bent een mooi bedrijf, laat niemand je iets anders wijsmaken.
To whom it may concern: bedankt!
Ik had geluk. Het voorlopige baantje was al snel niet meer voorlopig en van een baantje was allerminst sprake. Wat was het fijn om bij Intercool weer mezelf te worden, te zijn. Niemand die me meewarig aankeek of uit medelijden aardig tegen me was. Nee, er werd gewoon hard gewerkt en de ietwat verwaarloosde communicatie-rommelzolder die ik erfde liet weinig ruimte voor andere zaken dan keihard aan de slag gaan. Mijn collega’s namen me ondertussen geduldig aan de hand in de wondere wereld van de klimaatbeheersing. In rap tempo schaafde ik mijn natuurkunde bij en leerde een heel nieuw vakgebied kennen. Geen enkele keer kreeg ik geen antwoord op mijn vragen of reageerde er iemand ongeduldig. Voor de klanten van Intercool gold dat eveneens. Loyale klanten, velen van hen spreek ik al 10 jaar regelmatig. Ik vond met plezier mijn draai in de wereld van de splitjes, de VRF systemen en de warmtepompen. Allemaal onderwerpen die tot dan toe ver buiten mijn interesse-scope lagen. Intercool en de mensen die het bedrijf vormen, hebben me buiten mijn comfort-zone hartelijk en toegewijd opgevangen en meegenomen in hun wereld. Op mijn beurt bracht ik nieuwe dingen mee. Daar werd ruimte voor gemaakt, soms makkelijk en enthousiast, soms met een kritische blik. Maar altijd met respect en de bereidheid en middelen om het te proberen. Vele mooie dingen kon en mocht ik maken en opzetten samen met mijn collega’s.
In tien jaar tijd zag ik mensen komen en gaan en Intercool verlegde de koers soms een beetje. Maar het DNA van dit bedrijf is tot op de dag van vandaag ongewijzigd. Een veilige werkplek waar ruimte is voor persoonlijke ontwikkeling maar ook en misschien nog wel meer voor gelijkwaardigheid, menselijkheid en flexibiliteit wanneer het nodig is. Elk bedrijf kent zijn ups en downs en het is onmogelijk om iedereen altijd tevreden te houden maar Intercool komt een heel eind.
Maar. Ik leerde bij Intercool over verdamping, kou, warmte en energie maar ook dat het leven niet alleen neemt maar ook vaak geeft. Het gaf mij een nieuw perspectief en een onverwachte wending waaruit mijn leven weer kon opbloeien tot een stabiel bestaan. Daaruit groeide langzaam maar zeker mijn wens om iets te betekenen voor een ander, om een beetje terug te geven aan de wereld. Dat kan op allerlei manieren maar voor mij betekent dat nu dat ik mijn talent en ervaring professioneel in ga zetten voor mensen die het minder getroffen hebben in het leven. Deze kans kruiste ook weer ietwat onverwacht mijn pad maar ik heb er, niet gehinderd door enige vorm van spiritualiteit, veel vertrouwen in dat het moment goed is. Ik laat Intercool namelijk achter met een opgeruimde rommelzolder, een berg mooie ambities en de mensen om ze te verwezenlijken.
Morgen trek ik de deur van het pand aan de Pascalstraat voor de laatste keer dicht als Intercool-collega. Met een schat aan mooie herinneringen, kennis en ervaring op zoveel fronten die waardevoller zijn gebleken dan ik van tevoren had kunnen bedenken en daarvoor ben ik de mensen die ik de afgelopen 10 jaar tegen ben gekomen op dit pad dankbaar. Intercool; je bent een mooi bedrijf, laat niemand je iets anders wijsmaken.
To whom it may concern: bedankt!
