Toen ik geboren werd is een boze fee aan mijn wiegje verschenen. En zij sprak: “Voor altijd
zal zij verliefd worden op moeilijke mannen”. En met een tikje van haar staf op
mijn nog prille neusje bezegelde zij haar vloek. Daarna fluisterde ze nog in
mijn oor: “En denk maar niet dat je er ook nog 100 jaar bij mag slapen.”. Nou, en het was natuurlijk niet te doen voor mijn vader om
alle mannelijke baby’s, peuters en –vooruit- kleuters het land uit te
bonjouren. Alle spinnewielen verbannen is één ding maar pakweg de helft van de
aanstaande beroepsbevolking werd toch wat te gortig. Hij heeft nog een tijdje gehoopt dat ik op meisjes zou vallen maar dat was tevergeefs. Maar, gelukkig kwam er ook nog een goede fee. En die heeft een beetje van de
vloek verzacht door die onmogelijke kerels dan wel ook heel knap, en/of slim en/of
charmant te maken. En dat ik er maar van eentje kinderen zou krijgen. Eerder
was ze aan de wieg van Anouk geweest maar toen was ze
dat vergeten, van die kinderen.
Dus, ik heb een neusje voor mannen met een probleem (of een paar problemen). Nu denk je misschien, jaaa, hoor 's, die van mij is ook niet de makkelijkste hoor, die zit de hele tijd met modeltreintjes op zolder te spelen terwijl ik in mijn jarretels klaarlig in de echtelijke sponde. Of hij krijgt elke maand een bekeuring voor te hard rijden. Of ik moet zijn kleren altijd klaarleggen anders gaat ie gerust op zijn pantoffels naar de zaak. Of hij lacht altijd te hard om zijn eigen stomme grapjes (dat vind ik trouwens ook heel irritant dus: I hear you!). Maar ik heb het hier over Problemen. En die triggeren mij. Zet me in een ruimte met 100 mannen waarvan er eentje een moeilijke jeugd heeft gehad; ik sta in no-time voor zijn neus naar hem te lonken. Bindingsangst? Een feest voor mijn hormonen! Een mysterieuze loner? Ik lig in katzwijm aan zijn voeten. Alle fatsoenlijke mannen met goede banen, leuke families en eeuwigheidsgarantie ten spijt. Nee, je moet een relationele kerfstok hebben waar de stukken vanaf vliegen en dan heb je mijn aandacht. Even voor alle duidelijkheid, ik heb nog nooit gecorrespondeerd met veroordeelde kinderverkrachters of ander tuig, dat gaat zelfs mij te ver. Maar voor boefjes waar geen strafrecht voor bestaat heb ik een zwak hart. Zelf omschrijf ik het liever als mannen met een rafelrandje, dan klinkt het minder erg en meer spannend. Die voorkeur uit zich overigens niet alleen in mijn partnerkeuze. Zo heb ik laatst weer een kastje op marktplaats gescoord dat denk ik in een hoopje houtvezels veranderd als het nog een keer vervoerd moet worden, maar ik ben op slag verliefd en tel er graag nog wat euro's voor neer ook.
Enfin, de prins die de vloek op kan heffen heeft zich vooralsnog niet gemeld. Het zou kunnen dat ik hem eventueel over het hoofd gezien heb omdat hij lelijke schoenen draagt of fan is van Gordon. Dat zou wel jammer zijn maar ja, aan die schoenen valt nog wel wat te doen maar wat doe je aan Gordon? Het zou natuurlijk ook nog kunnen dat het gewoon een enorme lapzwans is die of te lui is om van zijn bank af te komen of de weg is kwijtgeraakt. Nou dat zijn dan ook weer van die dingen waar ik niet meteen voor warm loop dus laat dan maar zitten met die prins. Dan vermaak ik me wel tot in lengte van dagen met die slimme, knappe en charmante mannen die uiteindelijk stuk voor stuk een onontwarbare knoop maken van onze relatie met toestanden, moeilijke gesprekken en onmogelijke situaties. En omdat het nou eenmaal zo in mijn systeem zit ingeprogrammeerd (door die boze fee natuurlijk) ga ik dan nog een hele tijd proberen om die knoop uit elkaar te halen. Een opgerold snoer met 500 kerstlampjes is een picknick in het park vergeleken bij de knopen die ik heb geprobeerd te ontwarren! Maar ja, it takes two om in de knoop te raken. Ieder weldenkend mens doet dat wat onherstelbaar in de knoop geraakt is weg en gaat voor een minder complex exemplaar. Ik niet, ik ga nog een tijdje mijn tanden stuk zitten bijten op die warboel, jankend en klagend dat het zo'n zooitje is...
Ik wacht dus maar weer geduldig op mijn volgende getroebleerde edoch woest aantrekkelijke minnaar. Misschien niet voor lang, maar als hij mij verrast met grootse hoogtepunten, letterlijk en figuurlijk (sorry pap), wél voor even gelukkig!
Dus, ik heb een neusje voor mannen met een probleem (of een paar problemen). Nu denk je misschien, jaaa, hoor 's, die van mij is ook niet de makkelijkste hoor, die zit de hele tijd met modeltreintjes op zolder te spelen terwijl ik in mijn jarretels klaarlig in de echtelijke sponde. Of hij krijgt elke maand een bekeuring voor te hard rijden. Of ik moet zijn kleren altijd klaarleggen anders gaat ie gerust op zijn pantoffels naar de zaak. Of hij lacht altijd te hard om zijn eigen stomme grapjes (dat vind ik trouwens ook heel irritant dus: I hear you!). Maar ik heb het hier over Problemen. En die triggeren mij. Zet me in een ruimte met 100 mannen waarvan er eentje een moeilijke jeugd heeft gehad; ik sta in no-time voor zijn neus naar hem te lonken. Bindingsangst? Een feest voor mijn hormonen! Een mysterieuze loner? Ik lig in katzwijm aan zijn voeten. Alle fatsoenlijke mannen met goede banen, leuke families en eeuwigheidsgarantie ten spijt. Nee, je moet een relationele kerfstok hebben waar de stukken vanaf vliegen en dan heb je mijn aandacht. Even voor alle duidelijkheid, ik heb nog nooit gecorrespondeerd met veroordeelde kinderverkrachters of ander tuig, dat gaat zelfs mij te ver. Maar voor boefjes waar geen strafrecht voor bestaat heb ik een zwak hart. Zelf omschrijf ik het liever als mannen met een rafelrandje, dan klinkt het minder erg en meer spannend. Die voorkeur uit zich overigens niet alleen in mijn partnerkeuze. Zo heb ik laatst weer een kastje op marktplaats gescoord dat denk ik in een hoopje houtvezels veranderd als het nog een keer vervoerd moet worden, maar ik ben op slag verliefd en tel er graag nog wat euro's voor neer ook.
Enfin, de prins die de vloek op kan heffen heeft zich vooralsnog niet gemeld. Het zou kunnen dat ik hem eventueel over het hoofd gezien heb omdat hij lelijke schoenen draagt of fan is van Gordon. Dat zou wel jammer zijn maar ja, aan die schoenen valt nog wel wat te doen maar wat doe je aan Gordon? Het zou natuurlijk ook nog kunnen dat het gewoon een enorme lapzwans is die of te lui is om van zijn bank af te komen of de weg is kwijtgeraakt. Nou dat zijn dan ook weer van die dingen waar ik niet meteen voor warm loop dus laat dan maar zitten met die prins. Dan vermaak ik me wel tot in lengte van dagen met die slimme, knappe en charmante mannen die uiteindelijk stuk voor stuk een onontwarbare knoop maken van onze relatie met toestanden, moeilijke gesprekken en onmogelijke situaties. En omdat het nou eenmaal zo in mijn systeem zit ingeprogrammeerd (door die boze fee natuurlijk) ga ik dan nog een hele tijd proberen om die knoop uit elkaar te halen. Een opgerold snoer met 500 kerstlampjes is een picknick in het park vergeleken bij de knopen die ik heb geprobeerd te ontwarren! Maar ja, it takes two om in de knoop te raken. Ieder weldenkend mens doet dat wat onherstelbaar in de knoop geraakt is weg en gaat voor een minder complex exemplaar. Ik niet, ik ga nog een tijdje mijn tanden stuk zitten bijten op die warboel, jankend en klagend dat het zo'n zooitje is...
Ik wacht dus maar weer geduldig op mijn volgende getroebleerde edoch woest aantrekkelijke minnaar. Misschien niet voor lang, maar als hij mij verrast met grootse hoogtepunten, letterlijk en figuurlijk (sorry pap), wél voor even gelukkig!
