Ik weet eigenlijk niet goed hoe ik jou moet aanspreken. Met beste? Geachte? De dingen zijn toch een beetje formeel gebleven tussen ons tenslotte. Maar we hebben ook weer een hoop meegemaakt samen. Hoe dan ook, het wordt in elk geval geen lieve, daarvoor is er teveel gebeurd. Ik heb denk ik mijn best gedaan om er wat van te maken voor ons maar jij wist van geen ophouden met je streken. Zelfs nu je echt wel probeert het een en ander goed te maken met me gooi je er toch nog een ijskoud sterfgeval tegenaan. Af en toe ben je net een puber, net als je denkt dat dingen onder controle zijn doe je nog iets onvoorspelbaars en is het weer volkomen onduidelijk wat je wil. Ik schrijf je toch. Niet omdat we dingen uit moeten spreken, we laten ze gewoon hier.
Toegegeven, je kreeg van 2016 geen schoon leitje mee. Maar ja, wie krijgt dat nou nog? Sterker nog, de meeste mensen beginnen het jaar met helse diëten, onrealistische sportdoelstellingen en een lege bankrekening. En misschien wel met een relatie die op de klippen van de feestdagen definitief is stukgelopen. Zie dat allemaal nog maar eens recht te breien in 12 maandjes.
Je bracht me bij instanties waar het meubilair aan de grond vastgeschroefd was om te voorkomen dat de clientèle het personeel ermee zou belagen. Je liet me kennismaken met aardige mensen die ons prachtige sociale stelsel vertegenwoordigen maar die murw gebeukt achter een deskje, met alleen rugdekking van verbogen en stoffige jaloezieën mensen te woord moesten staan die geen kant op wilden. Je liet toe dat vrouwe Justitia me zonder blikken of blozen ter verantwoording mag roepen. Zij die haar blinddoek en balans draagt om de nuance te zoeken daar waar alleen zwart en wit lijken te zijn. Maar toen ik haar nodig had om me te beschermen tegen de onredelijkheid van een groot bedrijf vond jij het prima dat ze zich verschool achter een stapel wetboeken en was er tussen zwart en wit niets dan leegte waarin je me klein en dolend achterliet. Frustratie en machteloosheid waren mijn metgezellen. Als ik religieus zou zijn geweest of bijgelovig, zou ik jouw hele duur als één grote test kunnen zien. Wat dat betreft trouwens, wat is eigenlijk het verschil tussen geloof en bijgeloof? Is een toegewijde christen, jood of moslim beter dan degene die nooit onder een ladder doorloopt? Of geloven zij beiden in iets dat wars van wetenschap en feiten is? Ik moet zeggen dat je me wel wat bevestiging en inzichten hebt verschaft in de mens. Nog bedankt daarvoor.
Maar, zoals het een goed gijzelnemer betaamt had je voor mij ook wat lichtpuntjes achter de hand. Zo werd je opgezadeld met een liefdeserfenisje uit 2016. Kon je niet echt laten liggen, die moest afgehandeld worden. En of je er nou vanaf wilde zijn of me een serieus houvast wilde geven om het hoofd te kunnen bieden aan de fratsen die je me toebedeelde, wat het ook was, het is gelukt. In alle tumult van jouw afgelopen 12 maanden heb je iemand op mijn pad gebracht die niet minder dan een speld in een hooiberg is. Die bereid was om samen met mij David te zijn tegen jouw Goliath. Die niet bang was maar moedig en dapper en ongelofelijk sterk. Iemand die ik graag een makkelijkere start had gegeven met mij. In plaats daarvan moest hij meteen aan de bak en dat deed-ie, vastberaden en zonder mopperen. Evenals de mensen die me lief zijn, en zelfs een aantal waarvan ik dat helemaal niet verwachtte. Daar bleef mijn hartje wel warm door hoor. Ik ben blij dat je me niet alleen langs die hobbelige weg hebt gestuurd.
Misschien vind je me onredelijk hoor. Vind je dat ik jou niet aan kan spreken op de dood bijvoorbeeld. En dat is misschien ook wel zo maar je had best wel je verantwoordelijkheid kunnen nemen en dingen in andere banen leiden. Dat is namelijk waar de hele mensheid op draait 2017. Je hoeft het misschien niet altijd te doen maar als je je ergens hard voor maakt, ongevraagd eens probeert een zeil bij te zetten omdat je ziet dat het dan beter gaat, dan gebeuren er dingen. Mooie dingen, en goede. Dat heb ik zelf gezien namelijk. Hoeveel orkanen jij ook op me afgestuurd hebt, ik bleef overeind dankzij mijzelf maar ook dankzij die mensen op mijn bootje die mijn hoofd naar beneden trokken als de giek overzwaaide of hielpen met hozen toen ik lek sloeg.
Je gaat me bijna verlaten en normaalgesproken geef ik er niet zoveel om, die wisseling van de kalenderwacht. 31 december vind ik zelfs bij uitstek de dag waarop je met alle plezier eens vroeg onder de wol zou willen kruipen. Na ongeveer anderhalve maand aan decemberfeeststress en bezigheden ben ik wel toe aan een rustig avondje, een warm bad en kledingstukken die ik nooit buitenshuis draag. Maar met jou, 2017, neem ik geen enkel risico. Ik zal alle klokken gelijkzetten en ze nauwlettend in de gaten houden om er zeker van te zijn dat je opgesodemieterd bent. Ik steek de kalender in de fik, ik ben er zelfs speciaal 4 x voor naar de Chinees geweest deze maand, en dan iedere keer om een oude kalender vragen, branden zal je. Ik zal eromheen dansen, de bubbels van de goede champagne die ik speciaal voor de gelegenheid heb gehaald zullen me dragen. Dat ga ik doen. En ik heb een fles nodig hoor, misschien wel twee. Want ik wil proosten. Proosten op mijn vader, mijn moeder, mijn zus en broer en hun geliefden. Op mijn kinderen. Op Jes. Op Manon, Jeroen. Op Cees, die ik zo graag nog had willen bedanken voor het leven hem te slim af was. Op Bep en Nico. Op Peter en Sylvia. Op iedereen die me dit jaar niet als slachtoffer heeft behandeld maar met me lachte en dronk om mijn ellende. Op alle mensen die me mijn trots en waardigheid lieten behouden waar jij erop beukte. Op mijn lief die sterk stond en mij bleef zien los van problemen en zorgen. En het interesseert me geen mallemoer wat je 2018 over me verteld hebt. Bring it on.
