maandag 16 juni 2014

Onthorken

Nu ik alweer een tijdje vrijgezel ben (raar woord ook als je het uit elkaar trekt maar dat laat ik even liggen voor nu, probeer zelf maar te analyseren, je loopt vast, echt) heb ik wat meer zicht gekregen op hoe het er zoal aan toe gaat in de singlesbranche, en vooral wat er te koop is. Ook in de niet-singlesmarkt trouwens maar dat is weer een verhaal op zich.

Als je een jaartje of 21 bent is het allemaal een stuk overzichtelijker, weinig verwachtingen, kinderen, exen, schulden, verplichtingen en excuses in overvloed. Tien jaar tot twee kinderen tot één scheiding later liggen de zaken wat ingewikkelder. Vind ik dan. Is ook wel weer een fase geloof ik want alle celebs die met het grootste gemak voor de vijfde keer in het huwelijksbootje stappen doen me vermoeden dat het alleen maar makkelijker wordt. Net zoals met kinderen. De eerste is twee fte en een ontwricht huishouden, de vierde doe je erbij. Dus...dat biedt perspectief!

Maar wat er te koop is dus, op die singlesmarkt. Geen nieuwe exemplaren meer in elk geval. Althans, die zijn er wel hoor, maar die zijn over. Het is triest maar dat zijn de stakkers die nog thuis wonen op hun 40e en hun moeder nog steeds hun onderbroeken van de Hema laten wassen (....en strijken). En verbazingwekkend genoeg is het de mode onder een heleboel twintigers om een oude fiets aan de haak te slaan. Sommige trends moet je overslaan.

Dan heb je de categorie zo goed als nieuw. Lange relatie achter de rug, nu weer vrij en tot de tanden toe bewapend klaar voor de nieuwe strijd. Te eager. Echt. Je herkent ze aan een heule hippe outfit, uitzinnig veel zin om te stappen, lopen over van de energie, hoeft pas te gaan slapen als ie alle sterren heeft gezien, als ie al overweegt om überhaupt ooit nog te gaan slapen. Vaak omringd door een clubje vrienden die wel een relatie hebben en die voor de gelegenheid mee op stap zijn om een graantje mee te pikken in zijn slipstream van die lang vervlogen gezelligheid. Gapen meestal rond een uur of twee, op een kruk, met een dood biertje in de hand. Die Weer Vrije Man heeft totaal geen respect voor je persoonlijke ruimte, staat meteen té dichtbij, praat met zijn mond tegen je gezicht, kijkt je tegelijkertijd diep aan en struikelt bijna over zijn eigen woorden om zo snel mogelijk aan te komen op het punt in zijn verhaal waarop hij verteld dat hij nu weer vrij is na een heeeeeele lange relatie en dat het heel moeilijk was maar zich nu weer top voelt en écht niet zit te wachten op een nieuwe relatie. Stelt zich en passant ook nog heel kloek en ferm voor en vraagt naar jouw naam maar merkt het waarschijnlijk niet eens op als je daar geen antwoord op geeft. Reken maar als je ze meeneemt naar huis dat ze binnen een week meer willen. Niks an alleen. Oppassen geblazen dus en duidelijk zijn. Tenzij je er ook niks meer aan vindt, alleen, natuurlijk. Ook even checken op kinderwens...

En je hebt de categorie zoveelstehands. Tweede, derde, vierde. Niks mis mee, op zich. Kent inmiddels ook de spelregels en weet zo ongeveer wat er te koop is en hoe de kansen en verwachtingen liggen. Maakt hem ook vaak wel weer een tikkie nonchalant en makkelijk wat weer voor een hoop verwarring kan zorgen. Dus ook hier geldt; duidelijk zijn. Is ook niet alleen in de kroeg maar met één of twee goede vrienden, of zijn buurvrouw van het pannetje soep. Kan hem het schelen, hij is toch al lang niet meer de pas-vrije man dus hij weet ook wel dat hij niet de tweede, derde of vierde ware daar aan de bar gaat tegenkomen. Deze kun je trouwens overal tegen het lijf lopen, in de trein, de supermarkt, je werk. Maar doet waarvoor ie is gekomen: bier drinken/ouwehoeren/treinreizen/werken/boodschappen. Moeilijk te bereiken, zelfs als je al zo ongeveer bij hem ingetrokken bent.

Hoe dan ook. Ik hoor zelf bij de laatste categorie. En ik weet wat ik wil en ook heel goed wat niet. Wat reuzehandig lijkt maar in de praktijk helemaal niet is. Ga maar eens een bankstel uitzoeken wat die en die kleur moet hebben, zus maat, zo model, prijsklasse x, en moet ook nog lekker zitten voor de visite en relaxed liggen voor jezelf. No way dat je met een nieuwe bank thuiskomt. Het goede nieuws is, je geeft het waarschijnlijk niet op want er zijn heel veel bankenwinkels....

Dat eisenpakket van mij groeit dus gestaag. Steeds als ik denk, het kan niet lomper, komt er een nieuwe verrassing op mijn pad. En dat staat dan allemaal nog los van mijn natuurlijke, aangeboren voorkeuren. Tel daarbij op dat ik echt geen zin heb in nieuwe teleurstellingen en mezelf redelijk goed kan onderhouden en vermaken en je hebt het recept voor een eenzame oude dag te pakken. Met mij komt het goed. Ik kan ook heel goed eenzaam zijn, ik ben er niet bang voor in elk geval, kan ik nu, na bijna drie jaar, prima en kan er ook prima aan ontsnappen.

Echter, ik voel door mijn ervaringen de verantwoordelijkheid enorm toenemen om mijn eigen, nu nog om op te vreten, potentiële leuke mannen te onthorken voor ze zich in de strijd gooien. Buiten de normale dingen zoals boeren, scheten en neuspeuteren, tafelmanieren en welbespraaktheid (echt mannen, goed en netjes communiceren is een zeer gewaardeerde vaardigheid die heel rap aan het uitsterven is, doe er je voordeel mee!) moet ik ze ook meegeven hoe wel en wat niet.

Ik hoop van harte dat ze hun talenten zullen uitbuiten en zichzelf zullen ontwikkelen tot grote mensen met een brede blik op de wereld om hen heen. Maar ik hoop ook heel vurig dat het twee charmante, lieve, respectvolle mannen zullen zijn die hun verantwoordelijkheden nemen en weten hoe ze om moeten gaan met hun partner, of dat nu een vrouw of een man zal zijn. Ik hoop dat ze sterk zullen zijn en zelfstandig en daarmee de harten van hun grote liefdes zullen veroveren en niet met gezeur, geïmponeer, lompheid, spierballen, auto's, geld of andere materiële zaken. Want uiteindelijk kan je een behangrol vol met hebben met eisen, als je iemand tegenkomt die je aan het lachen maakt en die je het gevoel geeft dat je de mooiste van het universum bent, je veilig bent en je vasthoudt als je het niet meer ziet zitten maar je los kan laten als je je vleugels uit wil slaan zonder zijn of haar vertrouwen in je te verliezen, dan maakt de rest niet meer zo heel veel uit...of je moet gitaar leren spelen, heel goed, dan maakt helemaal niks meer uit ;-)