woensdag 22 februari 2017

Pluggen

Soms krijg je antwoorden op vragen die je niet had. Dat kan best lastig zijn. Je ontdekt bij toeval dat je opa fout was in de oorlog bijvoorbeeld. En dan zijn vragen net hinderlijke insecten; je slaat er één dood en krijgt er 10 voor terug. Soms zijn de antwoorden totaal onbelangrijk maar word je er toch mee geconfronteerd. Ik kan het weten want ik heb nog geen minuut in mijn leven gekeken naar Expeditie Robinson maar ik weet dus wel dat boerin Bertie heel goed is in survivallen. Daarover gesproken, ik denk wel dat ik zou gaan kijken als er 13 bn'ers op Rottumerplaat worden gedumpt en dan hetzelfde concept.

Maar terug naar de vragen die je niet hebt. Bij mij gebeurt dat vaak in de bouwmarkt. Ik kom er niet zo vaak hoor maar ondanks mijn onderhoudsvriendelijke woonsituatie gaat er toch wel eens iets stuk bij mij thuis, wil ik een extra boekenplank of gewoon zomaar iets in een andere kleur verven. Niet dat je in de bouwmarkt niks te zoeken hebt zonder klus-aspiraties, integendeel, de kluswinkelbranche heeft de laatste jaren slim ingespeeld op de behoefte van de bezoeker die meer op heeft met sierkussentjes en rotan accessoires dan met keilbouten en spijkerpistolen. Dus als je er echt niet onderuit komt kan je je altijd nog vermaken tussen de nepplantjes en andere prullaria. Trouwens, ik wil niet al teveel generaliseren maar zou het niet fair zijn als een gedeelte van de Primark en de Zara wordt ingericht met technologische gadgets of –meer in het verlengde van de corebusiness– doe-het-zelfpakketten om een inloopkast te timmeren of een schoenenrek?

De bouwmarkt is voor mij de jungle waar je als Westerse-toerist-uit-de-stad je reisgezelschap kwijtraakt en niet weet welke bes je wel of niet kunt eten, opschrikt bij ieder geluid dat langszoemt, -sist of -ritselt en na zonsondergang aan de goden overgeleverd bent. De bouwmarkt is dus een plek waar ik wel eens word aangetroffen door een vriendelijke klusranger, gewapend met rolmaat en voltmeter, terwijl ik verdwaasd en in totale onwetendheid staar naar het rek met 450 soorten pluggen. Niet wetende wat ik nodig heb om mijn nieuwe boekenplank de zwaartekracht te laten trotseren. Mijn vraag wat ik nodig heb om mijn boekenplank op te hangen wordt beantwoord met een tegenvraag. Waarop ik het antwoord niet weet. Waarna ik tussen mijn handen afstanden probeer te visualiseren. Waarna ik met vergelijkingen probeer uit te leggen waar de plug in moet ("de muur voelt een beetje als een kiezelsteentje maar de structuur is meer fluwelig, snap je?"). Waarna ik (adem in) mee moet naar een ander pad om aan te wijzen waar ik de plank op ga laten steunen maar dat wist ik nog niet en omdat ik me onder druk gevoeld zet moet ik dat dan daar beslissen want ik wil die meneer niet te lang laten wachten op mijn antwoord bovendien wil ik niet zonder pluggen vertrekken en dan kies ik natuurlijk iets wat ik helemaal niet zo mooi vind en dan zegt-ie: "dan moet je ook nog ringetjes hebben." (adem uit). En dan ga ik weg met voor €80 aan montagemateriaal waar ik zelf geen deugdelijke constructie van kan maken terwijl ik kwam voor zes pluggen. Want de boekenplank had ik al.

Ik ben dus niet zo handig. Ik hoor je denken: joh, 20 minuutjes YouTube en je kan alles, maar ik wil ook niet handig worden. Er zijn vrouwen die leggen op zondagmiddag zelf een laminaatvloer in hun slaapkamer en daarna hangen ze de nieuwe lamp ook nog even op. Die hebben een roze boormachine en een voorraad pluggen en schroeven waarmee ze ook nog spontaan kunnen besluiten een klusje te doen. Maar handig worden wil ik net zo graag als sprinkhanen eten of een inwendig darmonderzoek. Niet. Bij mij kan ook geen sprake zijn van klusspontaniteit. Ik heb geen basis-uitrusting. Ik heb wel een boormachine (van de Aldi) en zo'n draagbare kist met twee vakken waar een paar stukken gereedschap in zitten. En er zitten dingen in die mijn kist wel een ik-heb-niemand-nodig-uitstraling geven. Ducttape bijvoorbeeld, en een stanleymes. Dat gebruik ik namelijk om postpakketjes van de Wehkamp of Zalando open te maken en als ze retour moeten tape ik ze weer dicht. Ducttape is ook erg handig om allerlei dingen mee te repareren. Ik heb ook nog zo'n doorzichtig schroevendraaiertje, om speelgoed op batterijen te kunnen voorzien van nieuwe batterijen. En er zit een fitting in de kist, met verfspetters erop, dat ziet er heel klusserig uit, vind ik. Ik heb ook een zaag. Die staat een beetje nonchalant opgesteld achter de kist, met zo'n macho "ik-scheur-alles-voor-jou-aan-stukken-schatje" attitude, tussen de plank en de muur van de kast gestoken. Mijn hamer gebruik ik als iets niet werkt of lukt. Een paar goede klappen op iets wat niet wil, werkt of meegeeft is in veel gevallen een heel effectieve oplossing. Dus nou ja, met mijn gereedschap is het net zoals met een wasmachine met 40 programma's; je gebruikt maar één programma of als je eens een dure trui koopt misschien twee. Maar, als je bij mij een schilderijtje op komt hangen hoef je niet zelf een aanhangwagen met materiaal mee te nemen. Maar ik heb dus nooit pluggen. Dat kan ik namelijk niet betalen.

zaterdag 11 februari 2017

Lieve Patricia,

Ik ben zeker niet de eerste die iets kwijt wil aan jou en vast ook niet de laatste. Maar laat ik dan beginnen met vertellen dat ik bijna nooit de behoefte voel om me op de digitale snelweg, voor zover mijn woorden reiken, uit te laten over actuele kwesties. Ik vind van alles en nog wat hoor, begrijp me niet verkeerd, en in mijn persoonlijke omgeving zal ik niet snel een discussietje over wat dan ook aan mijn neus voorbij laten gaan. Maar ik ben wel een beetje kieskeurig geworden met betrekking tot onderwerpen waar ik iets van wil vinden. Seksvideo's van bekende mensen zijn bijvoorbeeld al een tijdje geleden afgevallen. Ik ben ook gestopt met het Midden-Oosten en de kunstmatige koers van valuta uit communistische landen. Het 'nieuws' over jouw seksvideo bereikte mij donderdag aan het einde van het eind van de middag en was dan ook nog voor de avond begon alweer uit mijn geheugen verdwenen. Maar het bleek onmogelijk dat je in de vergetelheid zou blijven. En zo komt het dat ik me al een paar dagen kapot erger aan het leedvermaak dat er om jouw persoontje is ontstaan.

Ik ken jou alleen van de televisie, waar ik niet bepaald vaak naar kijk, en bij de tandarts kom ik maar eens per jaar (ik heb een redelijk gemiddeld verzekeringspakketje dus dat vind ik vaak genoeg). Bij de kapper ben ik al een centimeter of acht niet meer geweest, dus ik hou helemaal niet zo goed bij wat jij allemaal doet. Ik weet wel wie je bent natuurlijk maar ik heb geen idee wat je beweegt in het leven. Waar je van droomt, wat je angsten zijn, welk stil verdriet je hebt, waar je gelukkig van wordt en wat je stiekem eet als je 's nachts niet kan slapen of met een borrel teveel achter je kiezen thuiskomt.
Ik weet dat je er uitziet als een pin-up meisje die heel veel jaar geleden van een pikante kalender is gestapt en daarna tegen alle wetten van de tijd en de natuur in zo gebleven is. Dat je ooit samen met je zussen een paar vrolijke hitjes (?) had, gekleed in een kittig matrozenpakje en dat jullie daarbij kokette danspasjes deden. Dat je getrouwd was met Adam Curry, één van mijn vroegere radiohelden, en dat jullie dat nu niet meer zijn. That's about it. En o ja, eerlijk is eerlijk, die fling met Waylon was me ook niet ontgaan.

Ik begreep dat je juridische bijstand hebt moeten inschakelen om die oproerkraaiers van Geenstijl.nl tot de orde te roepen. Die geëngageerde jongens en meisjes die kritische journalistiek bedrijven en door roeien en ruiten gaan om de waarheid en niets dan de waarheid te tonen aan het onwetende volk. Die elke ochtend opstaan om elke steen om te keren tot ze de laatste corrupte politicus, graaiende bestuurder en criminele Marokkaan aan het kruis hebben genageld. Die gewoon allemaal warmpjes op de loonlijst staan van de Telegraaf Media Groep. De TMG is de baas van de grootste groep gediplomeerde roddelkontjes die dit land rijk is. Maar dat terzijde. Bij Geenstijl.nl vonden ze kennelijk dat het beeldmateriaal van jouw seksuele escapades een dermate hoge nieuwswaarde had dat ze niet anders konden dan dat publiceren. Het doel heiligt de middelen moeten ze gedacht hebben. Welk doel is mij een raadsel maar de redactie van Geenstijl.nl zal daar ongetwijfeld een paar A4-tjes met argumenten voor klaar hebben liggen. Die ze dan weer niet tegenover een rechter wilden toelichten dus na een grote mond van jouw advocaat was het filmpje foetsie.

En nu vindt iedereen iets van jou. En ik ben zo ongerust dat jij nu al een paar dagen thuis zit met de gordijnen dicht en dat Appie je boodschappen bezorgd heeft, dat je door de intercom hebt gezegd tegen de bezorger: "zet maar bij de deur ik pik het zo wel op", en door een kiertje tussen de gordijnen hebt gekeken tot zijn vrachtwagentje de straat uitreed waarna je met je capuchon op je kratje bent gaan halen bij de deur. Dat je je telefoon alleen nog opneemt als Gerard Joling belt en de post niet meer openmaakt. Ik weet het natuurlijk niet zeker, want nogmaals, ik ken je niet zo goed dus. Maar voor het geval bovenstaand wel zo is. En anders voor alle mensen die zich hebben zitten verkneukelen bij jouw leed wil ik zeggen, nee, wil ik roepen: "Meid, ga naar buiten!" Gooi je kop met die blonde krullen en rode lippen in de wind, steek je tieten vooruit en trek een paar ordinaire laarzen aan. Ga naar de bakker. Koop daar een paar croissantjes en ga nog even uitgebreid staan twijfelen bij de gebaksvitrine met je kont in de lucht. Zodat iedereen achter je met eigen ogen kan zien waarom het jou, met je 67 jaar (heb ik even opgezocht), nog lukt om de gemoederen bezig te houden met je seksleven.

Lieve Patries (mag ik Patries zeggen?), ik ben precies 30 jaar en een beetje jonger dan jij. Ik heb me niet bewaard voor het huwelijk en ik leef nog steeds niet celibatair. In de tussentijd heb ik van alles en nog wat meegemaakt tussen de lakens, vreemde voorstellen gehad die ik afgewezen heb en ik heb vreemde voorstellen gehonoreerd. Ik ben wel eens wakker geworden met het schaamrood op mijn kaken om de gedachte aan de nacht ervoor, ik heb wel eens een dagje of twee moeilijk gelopen, ik kijk weleens porno en dat vind ik dan spannend terwijl ik me tegelijkertijd afvraag of dat wat ik aan het kijken ben fysiek en/of moreel wel haalbaar is. Mijn voorkeuren zijn misschien anders dan die van jou maar wat ik wil zeggen: laat ze allemaal de klere krijgen. Laat ze allemaal stinkend jaloers zijn dat ze zelf nooit meer eens iets spannends meemaken. Laat ze allemaal op hun zolderkamertje met hun broek op de knieën zitten te rukken bij dat filmpje van jou. De grootste pornowebsite heeft onlangs wat statistieken gepubliceerd over de Nederlandse kijker, en denk maar niet dat de traditionele man/vrouw/rechttoe/rechtaan filmpjes ergens in de top-weet-ik-veel staan hoor. Nee, de Nederlander (en ongetwijfeld Belg/Duitser/Fin/Zwitser/enz) kan het niet gek genoeg zijn. Ik durf te wedden dat er een heleboel vrouwen zijn die op dinsdagmorgen met hun vriendin aan de keukentafel koffie zitten te drinken regelmatig tussen neus en lippen door nonchalant informeren of haar partner 'ook wel eens van die gekke dingen voorstelt?'. Als ik het op mijn 67e nog steeds waard ben om stiekem gefilmd te worden tijdens de seks dan doe ik het zelf godbetere. Ik neem mijn matrozenpetje af voor jou. Go and have more fun.

Veel liefs.