Pluggen

Soms krijg je antwoorden op vragen die je niet had. Dat kan best lastig zijn. Je ontdekt bij toeval dat je opa fout was in de oorlog bijvoorbeeld. En dan zijn vragen net hinderlijke insecten; je slaat er één dood en krijgt er 10 voor terug. Soms zijn de antwoorden totaal onbelangrijk maar word je er toch mee geconfronteerd. Ik kan het weten want ik heb nog geen minuut in mijn leven gekeken naar Expeditie Robinson maar ik weet dus wel dat boerin Bertie heel goed is in survivallen. Daarover gesproken, ik denk wel dat ik zou gaan kijken als er 13 bn'ers op Rottumerplaat worden gedumpt en dan hetzelfde concept.

Maar terug naar de vragen die je niet hebt. Bij mij gebeurt dat vaak in de bouwmarkt. Ik kom er niet zo vaak hoor maar ondanks mijn onderhoudsvriendelijke woonsituatie gaat er toch wel eens iets stuk bij mij thuis, wil ik een extra boekenplank of gewoon zomaar iets in een andere kleur verven. Niet dat je in de bouwmarkt niks te zoeken hebt zonder klus-aspiraties, integendeel, de kluswinkelbranche heeft de laatste jaren slim ingespeeld op de behoefte van de bezoeker die meer op heeft met sierkussentjes en rotan accessoires dan met keilbouten en spijkerpistolen. Dus als je er echt niet onderuit komt kan je je altijd nog vermaken tussen de nepplantjes en andere prullaria. Trouwens, ik wil niet al teveel generaliseren maar zou het niet fair zijn als een gedeelte van de Primark en de Zara wordt ingericht met technologische gadgets of –meer in het verlengde van de corebusiness– doe-het-zelfpakketten om een inloopkast te timmeren of een schoenenrek?

De bouwmarkt is voor mij de jungle waar je als Westerse-toerist-uit-de-stad je reisgezelschap kwijtraakt en niet weet welke bes je wel of niet kunt eten, opschrikt bij ieder geluid dat langszoemt, -sist of -ritselt en na zonsondergang aan de goden overgeleverd bent. De bouwmarkt is dus een plek waar ik wel eens word aangetroffen door een vriendelijke klusranger, gewapend met rolmaat en voltmeter, terwijl ik verdwaasd en in totale onwetendheid staar naar het rek met 450 soorten pluggen. Niet wetende wat ik nodig heb om mijn nieuwe boekenplank de zwaartekracht te laten trotseren. Mijn vraag wat ik nodig heb om mijn boekenplank op te hangen wordt beantwoord met een tegenvraag. Waarop ik het antwoord niet weet. Waarna ik tussen mijn handen afstanden probeer te visualiseren. Waarna ik met vergelijkingen probeer uit te leggen waar de plug in moet ("de muur voelt een beetje als een kiezelsteentje maar de structuur is meer fluwelig, snap je?"). Waarna ik (adem in) mee moet naar een ander pad om aan te wijzen waar ik de plank op ga laten steunen maar dat wist ik nog niet en omdat ik me onder druk gevoeld zet moet ik dat dan daar beslissen want ik wil die meneer niet te lang laten wachten op mijn antwoord bovendien wil ik niet zonder pluggen vertrekken en dan kies ik natuurlijk iets wat ik helemaal niet zo mooi vind en dan zegt-ie: "dan moet je ook nog ringetjes hebben." (adem uit). En dan ga ik weg met voor €80 aan montagemateriaal waar ik zelf geen deugdelijke constructie van kan maken terwijl ik kwam voor zes pluggen. Want de boekenplank had ik al.

Ik ben dus niet zo handig. Ik hoor je denken: joh, 20 minuutjes YouTube en je kan alles, maar ik wil ook niet handig worden. Er zijn vrouwen die leggen op zondagmiddag zelf een laminaatvloer in hun slaapkamer en daarna hangen ze de nieuwe lamp ook nog even op. Die hebben een roze boormachine en een voorraad pluggen en schroeven waarmee ze ook nog spontaan kunnen besluiten een klusje te doen. Maar handig worden wil ik net zo graag als sprinkhanen eten of een inwendig darmonderzoek. Niet. Bij mij kan ook geen sprake zijn van klusspontaniteit. Ik heb geen basis-uitrusting. Ik heb wel een boormachine (van de Aldi) en zo'n draagbare kist met twee vakken waar een paar stukken gereedschap in zitten. En er zitten dingen in die mijn kist wel een ik-heb-niemand-nodig-uitstraling geven. Ducttape bijvoorbeeld, en een stanleymes. Dat gebruik ik namelijk om postpakketjes van de Wehkamp of Zalando open te maken en als ze retour moeten tape ik ze weer dicht. Ducttape is ook erg handig om allerlei dingen mee te repareren. Ik heb ook nog zo'n doorzichtig schroevendraaiertje, om speelgoed op batterijen te kunnen voorzien van nieuwe batterijen. En er zit een fitting in de kist, met verfspetters erop, dat ziet er heel klusserig uit, vind ik. Ik heb ook een zaag. Die staat een beetje nonchalant opgesteld achter de kist, met zo'n macho "ik-scheur-alles-voor-jou-aan-stukken-schatje" attitude, tussen de plank en de muur van de kast gestoken. Mijn hamer gebruik ik als iets niet werkt of lukt. Een paar goede klappen op iets wat niet wil, werkt of meegeeft is in veel gevallen een heel effectieve oplossing. Dus nou ja, met mijn gereedschap is het net zoals met een wasmachine met 40 programma's; je gebruikt maar één programma of als je eens een dure trui koopt misschien twee. Maar, als je bij mij een schilderijtje op komt hangen hoef je niet zelf een aanhangwagen met materiaal mee te nemen. Maar ik heb dus nooit pluggen. Dat kan ik namelijk niet betalen.