Ik heb geen religieuze overtuiging in welke zin dan ook. Als mijn tijd om is zal ik tot stof vergaan zonder inmenging van hogere machten om te oordelen over mijn aardse daden en mijn eeuwige bezigheden. En dat is maar goed ook. Want hoewel ik mijn leven leef met de beste bedoelingen, kan ik toch wel een vinkje plaatsen bij alle hoofdzonden. Ik ben enorm ijdel, kan me zonder enige terughoudendheid storten in een bacchanaal met alles erop en eraan, begeer ik bijna dagelijks wat van een ander is wat zowel hebzucht als lust omvat, kan ik uitbarsten in een woede die alle redelijkheid uitsluit en destructief is ten aanzien van serviesgoed of wat er dan ook binnen handbereik is en vind ik luiheid een opeisbaar recht. Misschien niet per sé iets om trots op te zijn maar ik maak me niet teveel zorgen om mijn eeuwigheid. Al deze 'zonden' maken mijn leven namelijk tot wat het is en daar ben ik dan weer wel trots op bij tijd en wijle, in elk geval is er een basistevredenheid die ervoor zorgt dat ik huiver bij de gedachte dát het ook echt om is dat leven van mij.
Er is echter wel iets wat zijn oorsprong vindt in diverse geloven maar nu vooral geassocieerd wordt met het Boeddhisme, en wat me fascineert; reïncarnatie. Even kort door de bocht, en niet gehinderd door verregaande kennis, maar de ziel verhuist na de dood steeds weer naar een nieuw levend wezen wat opnieuw wordt geboren. Hoe dat leven eruit ziet is afhankelijk van het karma, ofwel het goedheidsgehalte van het vorige leven. Karma is op zich al een onuitputtelijke bron van inspiratie voor fantasie. Je hoeft maar op een willekeurig stukje aarde te gaan staan en een rondje om je as te draaien om in de 360 graden die je maakt al het levends wat je ziet te analyseren op basis van deze theorie en je hebt stof tot nadenken tot Sint Juttemis. Misschien niet als je in het geografische midden van de Sahara gaat staan tenzij je je beperkt tot slecht karma. Maar dat terzijde.
Als je ziel klaar is met verhuizen en wedergeboren worden ben je uitgeblust (wat in dit geval positief is) en heb je het Nirwana bereikt alwaar je compleet vrij bent van....alles.
Mocht mijn ziel gaan verhuizen over hopelijk nog een heleboel jaren dan hoop ik dat hij (zij? het? deze?) verhuist naar bijvoorbeeld een vogel. Wel op basis van goed karma want ik wil natuurlijk geen vogelachtige worden die wel uitgerust is met vleugels maar niet kan vliegen, zoals een kip of een pinguïn. Als je in de bio-industrie danwel op de Zuidpool terecht komt, is er iets mis met je karma. Ik zou op zich tevreden zijn als een elegant mereltje. Of een dot van een pimpelmeesje met een vlijtig mannetje die een piepklein nestje voor me bouwt en onderhoudt waar ik dan mijn kleine pimpelmezeneitjes in kan warm houden, kleine pimpelmezenbaby'tjes in groot breng en leer uitvliegen. En als ik mijn koppie eens laat zien in een tuintje, dat de mensen elkaar dan wenken bij het raam en vertederd kijken naar mijn schuchtere voorkomen en zich vergapen aan mijn mooie kleuren. Maar het hoogst haalbare lijkt me toch wel een trekvogel. Eentje die echt ver weg gaat. Een stoere zwaluw. Of een nachtegaal en dan ook nog prachtig zingen ondanks al die fysieke inspanning. Ik zou de beste plekjes weten om te zijn. De mooiste bossen, geen genoegen nemen met een strookje groen in een berm naast een gore snelweg. Ik zou elke avond langs de grote rode zon vliegen, zweven op de thermiek, op volle spanwijdte om alle niet-vliegers te laten zien welke vrijheid ik heb.
Mijn ziel zou ook best eens een uitstapje mogen maken naar het andere geslacht. En dan graag een klein beetje fout. Niet een slechte, maar gewoon, een beetje ondeugend. Ik zou louter strakgesneden maatpakken dragen die een tikkie flamboyant zijn, een beetje afwijkend van de norm. Het bovenste knoopje van mijn feilloos gestreken overhemd zou ik openhouden. Ik zou charmant zijn, grappig.....nee; geestig. Nooit luidruchtig. Mysterieus en schijnbaar bescheiden. Natuurlijk heb ik een goldcard op zak die ik vaak zou gebruiken maar ik zal er nimmer mee zwaaien of pronken. Dan zou ik vrouwen op handen dragen maar me nooit aan ze binden. Heel ongezellig maar zo zou ik nou eenmaal zijn. En ik wil echt graag eens staand plassen. En ik zou naar de hoeren gaan. Dure.
En als de wedergeboorte niet afhankelijk zou zijn van tijd zou ik wel heel graag terug willen keren als hippie. Het leven op blote voeten doorbrengen in San Francisco. Met andere hippies vrijheid blijheid doen. Geloven in vrede en liefde en lsd. En me daar geen seconde zorgen over maken. Met golvende haren tot op mijn billen waarin ik elke dag een verse bloem zou steken. Collectief zorgen voor levensonderhoud door een moestuintje te onderhouden en een koe te houden voor alleen de melk tot ze dood omvalt van ouderdom want opeten zouden we de schat natuurlijk niet. Gitaar kunnen spelen en dan met de rest jammen onder de sterren bij een vuurtje. In de schaduw van een grote, oude boom liggen in het gras met mijn ogen dicht om een paar uur te werken aan mijn ademhaling en daarna van drie gebloemde rokken één nieuwe naaien. Geen wrok koesteren tegen niets of niemand en alles wat het leven me aanbood zien als iets moois om te koesteren en lief te hebben.
Ik zal het wel zien, of niet. Wat zeker is, is dat als reïncarnatie bestaat én goed en slecht karma daarmee te maken heeft, ik in het leven hiervoor de goedheid zelve geweest moet zijn....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten