Een mening hebben is makkelijk. Een mening vormen is moeilijk, of op zijn minst veel werk. Ik heb versplinterde meningen over Grote Wereldkwesties. Ik vind dat ik de feiten moet kennen om een oordeel te vellen. Ik en iedereen. Maar wie kent alle feiten nog? En hoe feitelijk zijn die feiten dan?
Hoe meer ik weet, hoe minder ik ervan begrijp. Ik zie een tengere meneer met een slecht pak aan op een kitscherige bank op de televisie, ik gok dat van alle mensen die ik ken het merendeel hem met één goede rechtse buiten bewustzijn kan slaan. Maar deze meneer kan meer dan een miljoen mensen op de vlucht doen slaan, 31.000 willekeurige mensen uitroeien terwijl de hele wereld toekijkt. Wie waar ook ter wereld een ander mens van het leven beroofd, moedwillig of niet, wordt daarvoor (meestal) berecht én veroordeeld. Gooi ik twee verschillende dingen bij elkaar nu? Of is dit toch een beetje hetzelfde? Ik weet het niet meer zeker.
Ik mag niet oordelen over de leden van de VN die alle initiatieven blokkeren. Zij kijken uit het oosten, ik vanuit het westen. Vinden ze het in Rusland verkeerd dat wij in de westerse wereld geen oppositieleden en kritische journalisten naar strafkampen sturen? Vinden de Chinezen ons echt een stelletje zielepieten omdat we zelf ons kapitaal mogen beheren? Waarom mogen wij onze eigen topbestuurders een stelletje graaiers vinden maar moeten we respecteren dat het grootste volk van de wereld nooit inspraak heeft in wat er voor hen besloten wordt? Feiten, de Verenigde Naties, een mondiaal verbond van 193 soevereine staten dat zich onder andere bezig houdt met 'peace keeping'. De vijf vaste leden (Rusland, de Verenigde Staten, Frankrijk, China, het Verenigd Koninkrijk) hebben een veto. Mag ik me verbazen over de belangen van deze leden? 193 afgevaardigde landen, als er 192 iets zouden willen doen tegen president Assad, maar Rusland zegt nee, mag ik me dan achter de oren krabben? Democratie, de dictatuur van de meerderheid, de grootste kans op het zegevieren van het gezond verstand? Of het grootste risico op het nemen van de verkeerde beslissing?
Geld en macht? Zou het zo simpel zijn? Waarom heeft Bill Gates dan nog niet de wereld overgenomen? Waarom bouwt Oprah Winfrey dan scholen en weeshuizen in Afrika? En waarom is de lijst van fatsoenlijke mensen met geld en macht dan zo lang?
Ik zie de moeder van Joran van der Sloot op televisie. Dachten we niet allemaal dat dat toch wel een raar mens moest zijn die niets gebakken had van de opvoeding van haar zoon? En toen ze een uur aan het woord geweest was, dacht ik toen als enige dat dat niet het geval was maar dat er misschien een zekeringetje los was geraakt in Joran's hoofd? Vooral toen ze vertelde dat het zo'n heerlijke peuter was die niets liever deed dan fietsen en knuffelen met zijn papa en mama en ik dacht aan mijn eigen kinderen die niet veel anders zijn. Wie zegt mij dat ik niet een volgende Adolf Hitler, David Koresh, Idi Amin of Pol Pot op de wereld heb gezet? Mag ik vinden dat er iets fout gaat in de koppen van de dictators op deze wereld? Of ga ik nu weer appels met peren vergelijken?
Als ik John Kerry op televisie hoor zeggen dat de geschiedenis hard over ons zal oordelen als we nu niet ingrijpen, dan weet ik dat dat bedacht is door een knappe speechschrijver die daar dik voor betaald krijgt. Maar mag ik niet vinden dat het wijze woorden zijn? Hebben we ons niet allemaal afgevraagd waarom het Duitse volk achter Hitler aanliep en spotten we er niet nog steeds mee dat zij dat deden?
Het enige wat ik nog snap is de moeder met derdegraads brandwonden die met haar naar adem snakkende kind in blinde paniek in een krakkemikkig Syrisch ziekenhuis radeloos om zich heen kijkt. Ze krijgt een BBC camera voor haar neus en zegt: "Kijk naar ons, waarom helpt niemand ons?" Die vraag zou ik weleens in de zes officiële talen aan de leden van de VN gesteld willen zien, en aan alle mensen die vanavond rustig gaan slapen en per definitie vinden dat we ons nergens mee moeten bemoeien. Ik hoop dat er vannacht geen gifgas granaat op hun en mijn veilige huisje valt.
Ben ik vreselijk naïef, bevooroordeeld, net zo verziekt door mijn opvoeding als die Palestijnse jongetjes van nog geen 10 jaar die anti-semitische leuzen scanderend met een Kalashnikov op de barricades staan? Ik weet het niet meer.
Hoe meer ik weet, hoe minder ik ervan begrijp. Ik zie een tengere meneer met een slecht pak aan op een kitscherige bank op de televisie, ik gok dat van alle mensen die ik ken het merendeel hem met één goede rechtse buiten bewustzijn kan slaan. Maar deze meneer kan meer dan een miljoen mensen op de vlucht doen slaan, 31.000 willekeurige mensen uitroeien terwijl de hele wereld toekijkt. Wie waar ook ter wereld een ander mens van het leven beroofd, moedwillig of niet, wordt daarvoor (meestal) berecht én veroordeeld. Gooi ik twee verschillende dingen bij elkaar nu? Of is dit toch een beetje hetzelfde? Ik weet het niet meer zeker.
Ik mag niet oordelen over de leden van de VN die alle initiatieven blokkeren. Zij kijken uit het oosten, ik vanuit het westen. Vinden ze het in Rusland verkeerd dat wij in de westerse wereld geen oppositieleden en kritische journalisten naar strafkampen sturen? Vinden de Chinezen ons echt een stelletje zielepieten omdat we zelf ons kapitaal mogen beheren? Waarom mogen wij onze eigen topbestuurders een stelletje graaiers vinden maar moeten we respecteren dat het grootste volk van de wereld nooit inspraak heeft in wat er voor hen besloten wordt? Feiten, de Verenigde Naties, een mondiaal verbond van 193 soevereine staten dat zich onder andere bezig houdt met 'peace keeping'. De vijf vaste leden (Rusland, de Verenigde Staten, Frankrijk, China, het Verenigd Koninkrijk) hebben een veto. Mag ik me verbazen over de belangen van deze leden? 193 afgevaardigde landen, als er 192 iets zouden willen doen tegen president Assad, maar Rusland zegt nee, mag ik me dan achter de oren krabben? Democratie, de dictatuur van de meerderheid, de grootste kans op het zegevieren van het gezond verstand? Of het grootste risico op het nemen van de verkeerde beslissing?
Geld en macht? Zou het zo simpel zijn? Waarom heeft Bill Gates dan nog niet de wereld overgenomen? Waarom bouwt Oprah Winfrey dan scholen en weeshuizen in Afrika? En waarom is de lijst van fatsoenlijke mensen met geld en macht dan zo lang?
Ik zie de moeder van Joran van der Sloot op televisie. Dachten we niet allemaal dat dat toch wel een raar mens moest zijn die niets gebakken had van de opvoeding van haar zoon? En toen ze een uur aan het woord geweest was, dacht ik toen als enige dat dat niet het geval was maar dat er misschien een zekeringetje los was geraakt in Joran's hoofd? Vooral toen ze vertelde dat het zo'n heerlijke peuter was die niets liever deed dan fietsen en knuffelen met zijn papa en mama en ik dacht aan mijn eigen kinderen die niet veel anders zijn. Wie zegt mij dat ik niet een volgende Adolf Hitler, David Koresh, Idi Amin of Pol Pot op de wereld heb gezet? Mag ik vinden dat er iets fout gaat in de koppen van de dictators op deze wereld? Of ga ik nu weer appels met peren vergelijken?
Als ik John Kerry op televisie hoor zeggen dat de geschiedenis hard over ons zal oordelen als we nu niet ingrijpen, dan weet ik dat dat bedacht is door een knappe speechschrijver die daar dik voor betaald krijgt. Maar mag ik niet vinden dat het wijze woorden zijn? Hebben we ons niet allemaal afgevraagd waarom het Duitse volk achter Hitler aanliep en spotten we er niet nog steeds mee dat zij dat deden?
Het enige wat ik nog snap is de moeder met derdegraads brandwonden die met haar naar adem snakkende kind in blinde paniek in een krakkemikkig Syrisch ziekenhuis radeloos om zich heen kijkt. Ze krijgt een BBC camera voor haar neus en zegt: "Kijk naar ons, waarom helpt niemand ons?" Die vraag zou ik weleens in de zes officiële talen aan de leden van de VN gesteld willen zien, en aan alle mensen die vanavond rustig gaan slapen en per definitie vinden dat we ons nergens mee moeten bemoeien. Ik hoop dat er vannacht geen gifgas granaat op hun en mijn veilige huisje valt.
Ben ik vreselijk naïef, bevooroordeeld, net zo verziekt door mijn opvoeding als die Palestijnse jongetjes van nog geen 10 jaar die anti-semitische leuzen scanderend met een Kalashnikov op de barricades staan? Ik weet het niet meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten